Preséntome. Son a Casa Do Patín, unha casa típica galega á beira do río Sarela. Conservo ademais das paredes, as lareiras en perfecto estado e funcionando; as distintas dependencias que foron convertidas en mesón, local de copas e albergue e segue sendo casa particular. Conservo o hórreo co seu patín ben gastado. A presa segue pasando por debaixo e recibe auga do río Sarela e algún manantial.
Me presento. Soy La Casa Do Patín, una casa típica gallega a la orilla del río Sarela. Conservo además de las paredes, las lareiras en perfecto estado y funcionando las distintas dependencias que fueron convertidas en mesón, local de copas y albergue y sigue siendo casa particular. Conservo el hórreo con su patín muy gastado. La presa sigue pasando por debajo y recibe agua del río Sarela y algún manantial.
A "Casa Do Patín" é o meu verdadeiro nome. Podo acreditalo con documentos do século XVI. Tiven distintos donos ata 1911 en que me comprou o señor Manuel Seijo Moscoso e a súa dona Andrea Souto Alonso, naturais de Arca y El Pino. Tiñan catro fillos Josefina, Luis, Mercedes y Ester e o neto Manolito. Sempre funcionei como muíño, tiña tres rodas e moía para fóra. Mantiña a familia e tamén había vacas, porcos, galiñas, cabras, troitas, anguías e outros animais. Cultivábase millo, centeo, patatas, nabos, fabas, berzas. Na horta crecían leitugas, tomates, chícharos, xudías, azafrán, tabaco e moitos frutais.
La " Casa Do Patín" es mi verdadero nombre. Puedo acreditarlo con documentos del S XVI. Tuve distintos dueños hasta 1911 en que me compró el señor Manuel Seijo Moscoso y su esposa Andrea Souto Alonso naturales de Arca y El Pino. Tenían cuatro hijos Josefina, Luis, Mercedes y Ester y el nieto Manolito. Siempre funcioné como molino, tenía tres ruedas y molía para afuera. Mantenía a la familia. Además tenían vacas, cerdos, gallinas, cabras, truchas, anguilas y otros animales. Se cultivaba maíz, centeno patatas, nabos, habas y grelos. En la huerta crecían lechugas, tomates, guisantes, judías, azafrán, tabaco y una gran variedad de frutales.
O señor Manuel Seijo Moscoso era moi xeitoso e bo agricultor. Poñía moita dedicación na horta: elaboraba moi bo viño pois deixaba madurar ben as uvas antes de recollelas; con mazans facía unha sidra que parecía champaña. Daquela había moita froita ... aínda falan diso os que tiveron a ocasión de probala.......?
El señor Manuel Seijo Moscoso era muy diligente y buen agricultor. Ponía mucha dedicación en la huerta: elaboraba muy buen vino pues dejaba madurar bien las uvas antes de recogerlas. Obtenía una sidra que parecía champán. Había mucha fruta... aún hablan de ellos los que tuvieron la ocasión de probarla........?

Os vellos morreron e dos catro fillos só conservou o herdado a filla Mercedes grazas a ela hoxe sigo en pé (algún día contarei porqué). Restauráronme non tan ben como se debese por causas que non veñen a conto e pasei a funcionar como restaurante (Mesón...) Que bos tempos aqueles! canta xente viña e que ben o pasaban -comíase moi ben- aínda o recordan moitos (creo que todos). Despois no comedor de arriba montaron un local de copas chulísimo e abaixo facían concertos. O ruído facía tremer as miñas paredes. Cantos artistas pasaron por aquí, algúns hoxe están en primeira liña. Había un bo ambiente con moi bo rolo. Poñíase moita música.......é todo un experto (ten corazón). Canto o boto de menos.......?
Los viejos murieron y de los cuatro hijos sólo conservó lo heredado la hija Mercedes, gracias a ella hoy sigo en pié (algún día contaré porqué). Me restauraron no tan bien como se debiera por causas que no vienen a cuento y pase a funcionar como restaurante (Mesón...) ¡Que buenos tiempos aquellos! Cuánta gente venía y que bien lo pasaban -se comía estupendamente- aún lo recuerdan muchos (creo que todos). Después en el comedor de arriba montaron un local de copas chulísimo y abajo hacían conciertos. El ruido hacía vibrar mis paredes. Cuántos artistas pasaron por aquí, algunos hoy están en primera línea. Había un buen ambiente con muy buen rollo. Se ponía mucha música..... es todo un experto (tiene corazón)
Coa chegada do novo milenio isto quedou estancado: uns non chegaron a abrir e outros tiñan mal rolo e moito ruído. Deprimíame o ambiente cando se coñece o bo as outras cousas non sentan ben. Cando por fin marcharon, saíronme e aínda me saen moitos noivos pero ningún se decidiu au non reunían condicións.
De hai uns catro anos vive aquí a neta....... que procura que isto funcione e teña vida.
Con la llegada del nuevo milenio esto quedó estancado: unos no llegaron a abrir y otros tenían mal rollo y mucho ruido. Me deprimía el ambiente, cuando se conoce lo bueno las otras cosas no sientan bien. Cuando por fin se marcharon, me salieron y aún me salen muchos novios pero ninguno se decidió o no reúnen condiciones.
Desde hace unos cuatro años vive aquí la nieta -y otros- que procura que esto funcione y tenga vida.
Como teño unhas características determinadas préstome a moitas cousas. Fanse festas e comilonas, fins de curso, aniversarios, fins de voda, santos e ata celebraron un funeral (estivo moi ben). Así devirían ser todos.......?
Aquí rodáronse películas, as últimas: A noite en que deixou de chover, O curioso crime do carabineiro e Doentes. Os encargados do atrezo deixaron moitas cousas de recordo. Tamén se realizaron moitos curtametraxes...
Desde hace unos cuatro años vive aquí la nieta -y otros- que procura que esto funcione y tenga vida.
Como tengo unas características determinadas me presto a muchas cosas. Se hacen fiestas y comilonas, fin de curso, cumpleaños, fin de boda, santos y hasta celebraron un funeral (estuvo muy bien) Así deberían ser todos.......?
Se rodaron películas. La Noche que dejó de llover, El curioso crimen del carabinero y Dolientes. Los encargados del atrezzo dejaron muchas cosas de recuerdo. También se realizaron muchos cortometrajes.......?
Pero o máis interesante é unha asociación gastronómica cultural e recreativa chamada Amigos das cousas que apetecen. Ten un montón de socios pero non dan comezado as súas actividades. Tiñan que facelo en outubro pero como chovía esperouse a decembro. Uns días antes subiu o nivel do río un metro o que fixo moito dano... e por unhas cousas e por outras a festa foi un fracaso. Sobrou moita comida e de alí a uns días volveu subir o nivel do río un metro e medio, o que acabou de esnaquizar o que quedaba. Non estiven tan mollada dende que me construíron e iso que os invernos pasados non eran como os de agora (tanta auga nunca vin, aínda teño os cementos húmidos. Xa temo o próximo inverno... Se puidese ir máis arriba!).
Pero lo más interesante es una asociación Gastronómica Cultural y Recreativa llamada Amigos De Las Cosas Que Apetecen. Tiene un montón de socios pero no dan comenzado sus actividades. Tenían que hacerlo en octubre pero como llovía se esperó a diciembre. Unos días antes subió el nivel del río un metro algo que hizo mucho daño.... y por unas cosas y por otras la fiesta fue un fracaso. Sobró mucha comida y de allí a unos días volvió a subir el nivel del río un metro y medio, lo que acabó de destrozar lo que quedaba. No estuve tan mojada desde que me construyeron y esoq ue los inviernos pasados no eran como los de ahora (tanta agua nunca vi, aún tengo los cimientos húmedos. Ya temo el próximo invierno... ¡Si pudiese ir más arriba!

A miña coidadora caeu pola escaleira e, claro, traballou menos aínda... Así, aquí estou montada -máis o menos organizada- e esperando que os que xa me coñecen veñan a visitarme para recordar tempos pasados e os que non me coñecen que veñan tamén. A uns gustareilles e a outros non... pero seguro que non deixo a ninguén indiferente. Ou non vedes as fotos? ...¿acaso non son fotoxénica? ...son unha casa de cine ¿verdade?
Se alguén quere preguntar, achegar datos ou traer cousas... ¡¡¡que non se corte!!!
Espérovos coas portas abertas.
Mi cuidadora cayó por la escalera y claro, trabajó menos aún... Así, aquí estoy montada -más o menos organizada- y esperando que quienes ya me conocen vengan a visitarme para recordar tiempos pasados y los que no me conocen que vengan también, se sorprenderán. A unos les gustaré y a otros no... pero seguro que no dejo a nadie indiferente. ¿O no veis las fotos? ... ¿Acaso no soy fotogénica?... soy una casa de cine ¿verdad?
Si alguien quiere preguntar, aportar datos o traer cosas... ¡¡¡que no se corte!!!
Os espero con las puertas abiertas.
¿¿¿Continuará.......???